Delta 13C (δ13C)-isotopenonderzoek (organisch materiaal)
δ13C is een isotopische signatuur, een maat voor de verhouding van de twee stabiele isotopen van koolstof 13C en 12C. Een atoom heeft altijd een bepaald aantal protonen die het atoomnummer bepaalt van het element. Het aantal neutronen daarentegen kan variëren. Een isotoop is dus één variëteit van een element met een bepaald aantal neutronen. Er zijn verschillende methoden om het koolstof te isoleren. Eén van de methoden werkt als volgt: watermonsters in septum-afdichting flesjes worden aangezuurd. Daarna gaat het monster de massaspectrometer in en wordt het resultaat afgelezen. Vanwege de verschillen in opname in planten en mariene carbonaten van 13C, is het mogelijk om deze isotopische handtekeningen te gebruiken. De verhouding van koolstof-13- en koolstof-12-isotopen verschilt in de atmosfeer en oceaan. Ook binnen de oceaan zijn verschillen op basis van bijvoorbeeld partiële druk die groter is aan het oppervlak van koud water rond de poolcirkel. Dergelijke factoren beïnvloeden op hun beurt weer plankton en dus vis of op het land planten en dus dieren. De methode is nuttig in de archeologie voor bijvoorbeeld voedingsonderzoek om te zien of mensen zeevoedsel of bepaalde soorten planten werden geconsumeerd.