Delta 18O (δ18O)-isotopenonderzoek (fosfaat)
δ18O is een isotopische signatuur, een maat voor de verhouding van de twee stabiele isotopen van zuurstof 18O en 16O. Een atoom heeft altijd een bepaald aantal protonen die het atoomnummer bepaalt van het element. Het aantal neutronen daarentegen kan variëren. Een isotoop is dus één variëteit van een element met een bepaald aantal neutronen. Het δ18O ratio varieert per gebied op het land of in de zee afhankelijk van bijvoorbeeld natuurlijke fosfaatbronnen zoals de mineralisatie van veen maar ook antropogene factoren zoals bemesting De natuurlijke fosfaatbronnen zoals veenoxidatie en het onderzochte diepe grondwater zijn wel onderscheidbaar van koeien- en/ of varkensmest en riolering. δ18O weerspiegelt ook de lokale verdamping en zoetwatertoevoer, aangezien regenwater relatief meer 16O bevat omdat het lichtere istotoop eerder verdampt en als indicator voor processen die isotopische fractionering vertonen, zoals de vorming van methaan door micro-organismen. Voor deze methode worden de stikstofatomen eerst van andere stoffen gescheiden en uitgelezen door een massaspectrometer. In de archeologie kan zo informatie verkregen worden over landbouwpraktijken, landschapsbeheer. Verschillende uitstootbronnen van fosfaat hebben namelijk andere ratio’s tussen 18O en 16O in het fosfaat. Het is met onderzoek daarom bijvoorbeeld mogelijk om fosfaatbronnen te onderscheiden. Ook kan in tanden apatietfosfaat worden gevonden, dit is direct verbonden met de δ18O-waarden in lichaamswater. Omdat meer dan 50% van de zuurstof in het apatiet afkomstig is van voedsel en drank kunnen conclusies getrokken worden over het dieet.