Landschapsreconstructie

Landschapsreconstructie vereist het begrijpen van archeologische overblijfselen (artefacten, sites en sitecomplexen) in termen van de bredere ruimtelijke domeinen (zowel fysiek als betekenisvol) om zo de menselijke ervaring van mensen uit het verleden in het landschap te begrijpen. Het wordt dus ingezet om een poging te doen de plaats die mensen fysiek hadden (en voor zichzelf zagen) in het het landschap te plaatsen. Landschapsreconstructie is niet zozeer een meetmethode op zichzelf, maar eerder het systematisch samenbrengen en synthetiseren van onderzoeksresultaten van verschillende uitgevoerde analyses. Dit kan bijvoorbeeld met vegetatiereconstructies aan de hand van pollenonderzoek, samen met kaartenonderzoek gecombineerd met diatomeeënonderzoek om oude stroombeddingen van rivieren te vinden en een index op te stellen van alle archeologische sites die zijn gevonden. Een relevante toepassing van een landschapsreconstructie is dat nieuwe inzichten kunnen worden verkregen door bestaande kennis te verwerken in een allesomvattend geheel.